พระเถระที่ชักพาให้เสื่อม

ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้เถระที่ประกอบด้วยธรรม ๕ ประการ ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้คนหมู่มากเสื่อม เพื่อความฉิบหายแก่คนหมู่มาก เพื่อไม่ใช่ประโยชน์ เพื่อไม่เกื้อกูล เพื่อความทุกข์แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการ อะไรบ้าง คือ

[๑] เป็นพระเถระรัตตัญญู บวชมานาน มีพรรษากาลมาก
[๒] เป็นผู้มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันมาก มียศ มีบริวารมาก ปรากฏแก่ ทั้งคฤหัสถ์และบรรพชิต
[๓] เป็นผู้มากด้วยลาภ คือ จีวร บิณฑบาต เสนาสนะ และคิลานปัจจัยเภสัชบริขาร
[๔] เป็นพหูสูต ทรงจำธรรมที่ฟังแล้ว สั่งสมธรรมที่ฟังแล้วมาก เป็นผู้ได้ฟังมาก...แล้วทรงจำไว้ได้ คล่องปาก ขึ้นใจ แทงตลอดซึ่งธรรมเหล่านั้นด้วยทิฏฐิ
[๕] (แต่ทว่า) เป็นมิจฉาทิฏฐิ มีความเห็นวิปริต

ภิกษุนั้นทำคนหมู่มากให้เลิกละจากพระสัทธรรม ให้ตั้งอยู่ในอสัทธรรม คนหมู่มากพากันตามอย่างภิกษุนั้น เพราะคิดว่า ‘เป็นพระเถระรัตตัญญู’ บ้าง ‘เป็นภิกษุผู้มีชื่อเสียง’ บ้าง ‘เป็นภิกษุเถระผู้มากด้วยลาภ’ บ้าง ‘เป็นภิกษุเถระผู้เป็นพหูสูต‘ บ้าง
ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้เถระที่ประกอบด้วยธรรม ๕ ประการนี้แล ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติเพื่อทำให้คนหมู่มากเสื่อม เพื่อความฉิบหายแก่คนหมู่มาก เพื่อไม่ใช่ประโยชน์ เพื่อไม่เกื้อกูล เพื่อความทุกข์แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย
เถรสูตร, องฺ.ปญฺจก.๒๒/๘๘/๑๕๖.