ทางสายกลาง

พระผู้มีพระภาค ตรัสถามท่านพระโสณะว่า

“ดูก่อนโสณะ เธอเข้าใจเรื่องนี้อย่างไร เมื่อใดสายพิณตึงเกินไป พิณย่อมมีเสียงไพเราะหรือ”
ท่านพระโสณะกราบทูลว่า
“ไม่เป็นเช่นนั้น พระพุทธเจ้าข้า”
“โสณะ เมื่อใดสายพิณหย่อนเกินไป พิณย่อมมีเสียงไพเราะหรือ”
“ไม่เป็นเช่นนั้น พระพุทธเจ้าข้า”
“โสณะ ก็เมื่อใด สายพิณไม่ตึงเกินไป ไม่หย่อนเกินไป ขึงอยู่ในระดับ ที่พอเหมาะ พิณย่อมมีเสียงไพเราะหรือ”
“อย่างนั้น พระพุทธเจ้าข้า”
“โสณะ ฉันนั้นเหมือนกันแล ความเพียรที่ปรารภมากเกินไปย่อมเป็นไปเพื่อความฟุ้งซ่าน ความเพียรที่หย่อนเกินไปย่อมเป็นไปเพื่อความเกียจคร้าน เพราะเหตุนั้นแหละ เธอจงตั้งความเพียรให้สม่ำเสมอ จงปรับอินทรีย์ (ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา) ให้เสมอกันและจงถือนิมิตในความ สม่ำเสมอนั้น”
โสณสูตร, องฺ.ฉกฺก.๒๒/๕๕/๕๓๔.