ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รัก

ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รัก ของผู้ถูกขอ ส่วนผู้ไม่ให้สิ่งที่เขาขอ ก็ไม่เป็นที่รักของผู้ขอ เพราะฉะนั้น อาตมภาพจึงไม่ขออะไร มหาบพิตร ขอความบาดหมางใจอย่าได้มีแต่อาตมภาพเลย

ก็ผู้ใดเลี้ยงชีพอยู่ได้ด้วยการขอ แต่ไม่ขอสิ่งที่ควรขอในกาลอันควร ผู้นั้นย่อมทำลายผู้อื่นเสียจากบุญ ทั้งตนเองก็เลี้ยงชีพอยู่ไม่ได้ด้วย

ส่วนผู้ใดเลี้ยงชีพด้วยการขอ ขอสิ่งที่ควรขอ ทั้งขอในเวลาที่ควรขอ ผู้นั้นย่อมให้ผู้อื่นได้บุญด้วย ทั้งตนเองก็เลี้ยงชีพอยู่ได้ด้วย

อัฏฐิเสนชาดก, ขุ.ชา. ๒๗/๕๕-๕๗/๒๖๔-๒๖๕.